Ucesnici smotre HARS Garešnica 2017
some will travel to the cosmos
neko će putovati kosmosom
kad odleti, ostaju uspomena
Letite visoko, letite sigurno sa Manitoba Raketnim Društvom - Kanada
ujedinjeni na putu ka nepoznatom
Modelarske rakete su osnovni(početni) nivo izučavanja raketne tehnike i predstavljaju
brz, dostupan, jednostavan, atraktivan način za sticanje znanje iz raketnog pogona,
aerodinamike, konstrukcije, lansiranja i leta raketa.
Amaterske rakete su viši nivo izučavanja i prakse u raketnoj tehnici. Imaju snažan
raketni pogon, velikih su dimenzija i nose mjerne instrumente. Iziskuju značajno poznavanje raketne
tehnike i drugih tehničkih disciplina, a odličan su uvod u profesionalne rakete.
Istraživačke rakete su profesionalni nivo rada u raketnoj tehnici. Imaju veliku
upotrebu i značaj za ispitivanje srednjih slojeva zemljine atmosfere. Od istraživačkih do
kosmičkih raketa je samo korak.
Modelarske rakete (MR) su veoma raspostranjene u svijetu kroz klubove i institucije obrazovanja. Upotrebu i načnin bavljenja sa MR diktiraju nacionalni standadi i propisi. Djelovi rakete i modelarski raketni motori rade se od plastike, papira, drveta, keramike. Težina raketica se kreće oko 20 grama, a raketne motore za njih proizvode samo ovlašćeni proizvođači. Lansiranje se vrši na mjestima i pod uslovima koji ne ugrožavaju bezbjednost učesnika i okoline. Raketno modelarstvo odvija se isključivo u institucionalnim okvirima ,klubovi, škole, raketne organizacije (NAR u SAD, CNES u Francuskoj, UKRA u Velikoj Britaniji itd).
Profesionalna Istraživačka (sondažna) raketa nosi instrumente za mjerenja i naučne eksperimente u toku svog, po pravilu pod-orbitalnog leta. One dostižu visine od 50 do 120 kilometara (Helijumski baloni dostižu 40 kilometara, a minimalna visina satelita je 120 kilometaRa). One su složen i skup projekat. Stoga se u edukativnoj, pripremnoj fazi mnogo radi na amaterskim sondažnim raketama. One imaju snažne raketne motore, sa više kilograma raketnog goriva. Imaju težinu do nekoliko desetina kilograma, a dostižu visine do 30 kilometara. U njih se mogu smjestiti mjerni i osmatrački instrumenti.
Astronautički inžinjeri rade na vazduhoplovima, svemirskim letilicama i satelitima. Osim toga oni stvaraju posebne metode kontrole, kako bi osigurali da njihove konstrukcije rade apsolutno ispravno. U domen astronautičkih inžinjera spadaju komercijalni avioni i helikopteri, daljinski upravljane letilice, vasionski brodovi i sateliti, uređaji za lansiranje. Astronautički inžinjeri se često specijalizuju u oblastima kao što su aerodinamika, termodinamika, nebeska mehanika, mehanika leta, vođeni i upravljački sistemi.
Vazduhoplovstvo slično raketnoj tehnici doživjava sjajan napredak zahvaljujući primjeni dostignuća drugih naučnih disciplina. One su vazdušnom saobraćaju dale nove funkcionalnosti, visok kvalitet, povećanu kapacitete, sigurnost, operativnost, udobnost itd. Hemija je doprinijela sa novim materijalima, mehatronika sa integrisanim funkcionalnostima, elektronika u komunkacijama i praćenju, računarske nauke u upravljanju itd. Zadivljujuća je ekspanzija upotrebe bespilotnih letilica u privredne svrhe.